Şov Devam Etmemeli

Bazen, sahnedeyken, bütün parçacıkların hepsi doğru zamanda doğru şartlarda bir araya gelir ve ben kısacık bir süreliğine kendimi gerçekleştiririm. Kendime şaşırdığım zamanlar olur, belki o andan daha önce hiç, öyle tam da duymak istediğim gibi söyleyememişimdir o şarkıyı; hissetmişim ama istediğim gibi kontrol edememişim, ya da aylardır çalıştığım o tekniği şarkının orasına koyuvermiş ama bunu yaparken kontrollü biçimde kafayı kullandığım için tam hissedememişimdir, ne bileyim, o ses öyle çıkmamıştır işte o an bedenimden. Zaten, iyi şarkıcılardan bile çok azına nasip olur hikayeyi tam istediği zamanda, tam dillendirmek istediği gibi karşıya duyurabilme yetisi.

Bazen de, o parçacıkların çoğu uyuşmaz. Gerçekten tatsız bir atmosfer vardır. Duyum kötüdür, çalım kötüdür, yorum kötüdür, seyirci tepkisizdir, mekan ruhsuzdur… Çok profesyonel olanlar, her şeye rağmen devam eder. Çünkü zaten profesyonellik bunu gerektirir; maske gerektirir, kurşun geçirmez yelekler giydirir, istikrar gerektirir, ama özde her daim duygusal bağı sıfırlamayı gerektirir. İş bu canım! “Show must go on!”

Evet tabii, normalde öyle olması lazım. Profesyonelim ben! (Yani, öyle olması lazım, şaka maka 15 yıldır seyircilerin karşısında şarkı söylüyorum.) Ama bir problem var ve ben bunu daha fazla görmezden gelemiyorum; hayır efendim, bence şov bu şartlarda devam etmemeli.

Hiç sahneye çıktınız mı bilmem, ama eğer çıktıysanız ve neticesinde “kötü performans” olarak hissettiğiniz ve dışardan da öyle de algılanan bir durum yaşadıysanız, neden benim geçen gecelerden birinde kendimi hayvanat bahçesine tıkılmış bir yabani, ya da dövüle dövüle o ateş çemberinden atlamayı öğrenmeye çalışan bir sirk hayvanı gibi hissettiğimi belki anlarsınız.

Ses çok çıplak bir şeydir. Çok şeffaftır. Sırları ele verir. Şimdi hissedemeden, nasıl hissettirirsin ki? Teknikle çıkarılan ve mükemmel biçimde notalara dokunan bir tını çıkarsan da, içindeki samimiyetsizlik anlaşılmaz mı?

E şimdi sen caz sevenleri kötü popa, horon tepmeye gelmişleri caza, göbek atmak isteyenleri 90’ların duygusal şarkılarına maruz bırakırsan, onların mutsuzluğunu tabii hissedersin ve tepki alamıyorsan ve herkes bu durumdan muzdaripse bunu bir saat daha yapmanın kime ne faydası var ki? Hayır efendim, bence şov bu şartlarda devam etmemeli.

Çünkü şov devam ederse panzehirin sistemde zehre, kırdığın parmaklıklar da altın kafesine dönüşür, yavaş yavaş içeriden çürümeye başlarsın ve sonunda da bozuk, kokuşmuş, çürük bir meyveye benzersin.

Teslimiyet meselesine derinden kafayı taktığım bu günlerde, bazen de vazgeçebilmeyi öğrenmek gerekiyor diye düşünüyorum. Sadece işlerini yapıp ötesine kafa yormayacak derecede rahat bir ruh haline bürünenleri gıptayla izlesem de belki yapmayı seçtiğim işten dolayı, en azından sahnede anlaşılmayı ve aynı dili konuştuğum insanlarla bir arada olmayı yeğliyorum. Olmuyor ama devam mı dersiniz? Hayır efendim, bence şov bu şartlarda devam etmemeli.

ZD